Regelmatig laat de dichter zich ook inspireren door andere disciplines als beeldende kunst en muziek. In dit geval werd zijn pen in beweging gezet door beelden van Jan Calmeyn, Idel Iachelevici, Mariëtte Teugels en Robert Vandereycken, schilderijen van Piet Brak, Jan van Eyck en Almada Negreiros, een foto van Hugo Maertens en een installatie van Christine Clinckx. Een voorbeeld:

Johannes De Eyck fuit hic 1434

bij Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw van Jan van Eyck

De dag verlicht één kaarsvlam en zij
Zijn met twee. Maar geloof niet
Wat je ziet: op het doek, in het gebied
Dat het perfecte decor van goud en zijde

Vormt, strijk ik zeer zorgvuldig metaforen dicht.
Geen onvertogen woord verbreekt het evenwicht
Dat de tijd kleurt. En geen hand in een hand
Helpt de passie rond een spiegel op de achterwand

Van deze kamer. Inmiddels zwijgen de getuigen
Als verstoord. Door de stotende aanwezigheid
Van wie mee in deze spiegel der oneindigheid
Blikt. Hoewel onzichtbaar zoals liefde die in duigen

Valt.


Pollet schrijft een magnetiserende poëzie. Soms doet ze je klein voelen als in een narthex, dan weer geborgen als in de hoek van je eigen bank onder de leeslamp. Het was judicieus van Uitgeverij WEL (waarbij van Pollet eerder reeds de bundels Zymose (1984), La Strada (1985) en De Weeromstuit (1996) verschenen) en de auteur om wat er in de loop der jaren zoal tussen de schappen dreigde te verdwijnen bijeen te brengen. Wat mij betreft maakt Caravan! een volwassen onderdeel uit van het oeuvre van deze eigenzinnige Waaslander.


Caravan! - Mobiele gedichten 1982-2009, Frank Pollet, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2010 (ISBN 9 789062 300969)